سرویس فرهنگی یزدفردا :در جهت همراهی با کنگره مولانا کمال الدینی (شمس الدین) محمد وحشی بافقی بزرگمرد ادبیات ایران که از سرزمین آهن و فولاد شهر بافق واقع در استان یزد به دنیا معرفی شده است
یزدفردا در جشنواره فرهنگی این بزرگمرد خطه کویر اقدام به برپایی جشنواره فرهنگی اشعار و مطالب مرتبط با وحشی بافقی نموده است و در این راستا سروده (ترکیب بند) "
.گله یار دل آزار:
| ای گــل تـــازه کــه بـــویــی ز وفــا نــیــســت تــرا/ | خــبـــر از ســرزنــش خــار جــفــا نــیــســت تــرا |
" را در ادامه می خوانید:
گله یار دل آزار
| ای گــل تـــازه کــه بـــویــی ز وفــا نــیــســت تــرا | خــبـــر از ســرزنــش خــار جــفــا نــیــســت تــرا |
| رحــم بــر بــلــبــل بــی بــرگ و نــوا نـیـســت تــرا | الــتــفــاتــی بــه اســیــران بــلــا نــیــســت تــرا |
| مــا اســیـر غــم و اصــلــا غــم مــا نــیـســت تــرا | بــا اســیـر غــم خــود رحــم چــرا نــیـســت تــرا |
| فــارغ از عــاشــق غــمــنــاک نــمــی بـــایــد بــود | جـان مـن ایـنـهـمـه بــی بــاک نـمـی یـابــد بــود |
| هـمـچـو گـل چـنـد بـه روی هـمـه خـنـدان بـاشـی | هـمـره غـیـر بــه گـلـگـشـت گـلـسـتـان بــاشـی |
| هـر زمـان بــا دگــری دســت و گــریـبــان بــاشــی | زان بــیـنـدیـش کـه از کـرده پــشـیـمـان بــاشـی |
| جــمـع بــا جــمـع نـبــاشـنـد و پــریـشـان بــاشـی | یــاد حـــیــرانــی مـــا آری و حـــیــران بـــاشـــی |
| مـا نـبــاشـیـم کـه بــاشــد کـه جــفـای تــو کـشـد | بــه جــفـا ســازد و ســد جــور بــرای تــو کـشـد |
| شــب بــه کــاشــانــه اغــیــار نــمــی بــایــد بــود | غــیــر را شــمــع شــب تــار نــمــی بــایــد بــود |
| هـمــه جــا بــا هـمــه کــس یـار نـمـی بــایـد بــود | یــــار اغــــیــــار دل آزار نــــمــــی بــــایـــد بــــود |
| تـــشـــنـــه خـــون مـــن زار نـــمـــی بـــایــد بـــود | تــا بــه ایـن مـرتـبــه خـونـخـوار نـمـی بــایـد بــود |
| مـن اگـر کـشـتـه شـوم بــاعـث بــدنـامـی تــسـت | موجـب شـهرت بـی بـاکـی و خـودکـامی تـسـت |
| دیــگـــری جـــز تـــو مـــرا ایــنــهــمـــه آزا نـــکـــرد | جــز تــو کــس در نـظــر خــلــق مـرا خــوارنـکــرد |
| آنـچـه کـردی تــو بــه مـن هـیـچ سـتــمـکـار نـکـرد | هـیـچ ســنـگــیـن دل بــیـدادگــر ایـن کــار نـکــرد |
| ایـن ســتــمــهــا دگــری بــا مــن بــیــمــار نــکــرد | هــیــچـــکـــس ایــنــهــمــه آزار مـــن زار نــکـــرد |
| گـــر ز آزردن مـــن هــســـت غـــرض مـــردن مـــن | مـــــردم ، آزار مـــــکـــــش از پـــــی آزردن مــــن |
| جـان من سـنگـدلی ، دل بـه تـو دادن غـلـط اسـت | بــر سـر راه تــو چـون خـاک فـتــادن غـلـط اسـت |
| چــشـم امـیـد بــه روی تــو گـشـادن غـلـط اســت | روی پــر گــرد بــه راه تــو نــهـادن غــلــط اســت |
| رفـتـن اولـاسـت ز کـوی تـو ، سـتـادن غـلـط اسـت | جـان شـیـریـن بـه تـمـنـای تـو دادن غـلـط اسـت |
| تـــو نــه آنــی کــه غــم عـــاشـــق زارت بـــاشـــد | چــون شـود خــاک بــر آن خــاک گـذارت بــاشــد |
| مـدتـی هـسـت کـه حـیـرانـم و تـدبـیـری نـیـسـت | عـاشـق بـی سـر و سـامـانـم و تـدبـیری نیسـت |
| از غـمـت سـر بــه گـریـبــانـم و تـدبــیـری نـیـسـت | خـون دل رفـتـه بــه دامـانـم و تـدبــیـری نـیـسـت |
| از جــفـای تــو بــدیـنـسـانـم و تــدبــیـری نـیـسـت | چـه تـوان کـرد پـشـیـمـانـم و تـدبــیـری نـیـسـت |
| شــرح درمــانـدگــی خــود بــه کــه تــقــریـر کــنـم | عـاجــزم چــاره مـن چـیـسـت چـه تــدبــیـر کـنـم |
| نـخــل نـوخـیـز گـلـسـتــان جــهـان بــسـیـار اسـت | گـل ایـن بـاغ بـسـی ، سـرو روان بـسـیـار اسـت |
| جـان مـن هـمـچـو تـو غـارتـگـر جـان بـسـیار اسـت | تــرک زریـن کــمــر مــوی مـیـان بــســیـار اســت |
| بـا لـب هـمـچـو شـکـر تـنـگ دهـان بـسـیـار اسـت | نه که غیر از تـو جوان نیست، جوان بـسیار است |
| دیـگــری ایـنــهـمــه بــیـداد بــه عــاشــق نــکــنــد | قــــصــــد آزردن یــــاران مــــوافــــق نــــکــــنــــد |
| مـــدتـــی شـــد کـــه در آزارم و مـــی دانـــی تـــو | بـــه کــمــنــد تــو گــرفــتـــارم و مــی دانــی تــو |
| از غــم عــشــق تــو بـــیــمــارم و مــی دانــی تــو | داغ عـشــق تــو بــه جــان دارم و مـی دانـی تــو |
| خـــون دل از مـــژه مــی بـــارم و مــی دانــی تـــو | از بـــرای تـــو چـــنــیــن زارم و مـــی دانــی تـــو |
| از زبـــان تـــو حـــدیــثـــی نـــشـــنـــودم هـــرگـــز | از تـــو شــرمــنــده یــک حــرف نــبـــودم هــرگــز |
| مـــکـــن آن نـــوع کـــه آزرده شــــوم از خــــویـــت | دســت بــر دل نــهــم و پــا بــکــشــم از کــویـت |
| گــوشــه ای گــیـرم و مــن بــعــد نـیـایـم ســویـت | نـــکــــنـــم بــــار دگـــر یـــاد قــــد دلـــجــــویـــت |
| دیــده پـــوشـــم ز تـــمـــاشـــای رخ نـــیــکـــویــت | ســخــنـی گــویـم و شــرمــنــده شــوم از رویـت |
| بــشــنـو پــنـد و مــکــن قــصــد دل آزرده خــویـش | ورنـه بـسـیـار پـشـیمـان شـوی از کـرده خـویـش |
| چـــنـــد صـــبـــح آیــم و از خـــاک درت شـــام روم | از ســـر کــوی تـــو خـــودکـــام بـــه نــاکـــام روم |
| ســــد دعـــا گـــویـــم و آزرده بــــه دشـــنـــام روم | از پــــیـــت آیـــم و بــــا مـــن نـــشــــوی رام روم |
| دور دور از تــــو مـــن تــــیـــره ســــرانـــجــــام روم | نــبـــود زهــره کـــه هــمــراه تـــو یــک گـــام روم |
| کـس چـرا ایـنـهـمـه سـنـگـیـن دل و بـدخـو بـاشـد | جـان مـن این روشـی نـیـسـت کـه نـیکـو بـاشـد |
| از چــه بــا مــن نـشــوی یـار چــه مــی پــرهـیـزی | یـار شــو بــا مــن بــیـمــار چــه مــی پــرهــیـزی |
| چــیـســت مــانــع ز مــن زار چــه مــی پــرهـیـزی | بــگـشــا لـعــل شــکـر بــار چــه مـی پــرهـیـزی |
| حــرف زن ای بــت خـونـخـوار چــه مـی پــرهـیـزی | نـه حـدیـثــی کـنـی اظـهـار چــه مـی پــرهـیـزی |
| کـــه تـــرا گــفـــت بـــه اربـــاب وفـــا حـــرف مــزن | چـیـن بــر ابــرو زن و یـک بــار بــه مـا حـرف مـزن |
| درد مــن کــشــتــه شــمــشــیـر بــلــا مــی دانـد | ســـوز مــن ســوخـــتـــه داغ جـــفــا مــی دانــد |
| مــســکــنـم ســاکــن صــحــرای فــنــا مــی دانـد | هـمـه کـس حــال مـن بــی سـر و پــا مـی دانـد |
| پـــاکـــبـــازم هــم کـــس طـــور مـــرا مـــی دانـــد | عـاشـقـی همـچـو مـنـت نیسـت خـدا مـی دانـد |
| چــاره مــن کــن و مــگــذار کــه بـــیــچــاره شــوم | ســـر خـــود گــیــرم و از کـــوی تـــو آواره شـــوم |
| از ســر کــوی تـــو بـــا دیــده تـــر خـــواهــم رفــت | چــهـره آلـوده بــه خــونـاب جــگـر خــواهـم رفـت |
| تــا نـظـر مـی کـنـی از پــیـش نـظـر خـواهـم رفـت | گـر نـرفـتــم ز درت شـام ، سـحــر خـواهـم رفـت |
| نـه کـه ایـن بــار چــو هـر بــار دگـر خــواهـم رفــت | نــیــســت بــازآمــدنــم بــاز اگــر خــواهــم رفــت |
| از جـــفـــای تـــو مــن زار چـــو رفـــتـــم ، رفـــتـــم | لـطـف کـن لـطـف کـه ایـن بـار چـو رفـتـم ، رفـتـم |
| چـــنــد در کــوی تـــو بـــا خــاک بـــرابـــر بـــاشــم | چــنـد پــا مـال جــفــای تــو ســتــمـگـر بــاشــم |
| چـنـد پـیـش تـو ، بـه قـدر از هـمـه کـمـتـر بــاشـم | از تــو چــنـد ای بــت بــدکــیـش مـکــدر بــاشــم |
| مــی روم تــا بـــه ســجــود بـــت دیــگــر بـــاشــم | بــاز اگـر سـجـده کـنـم پــیـش تــو کـافـر بــاشـم |
| خــود بــگـو کـز تــو کـشــم نـاز و تــغـافـل تــا کـی | طـاقـتـم نـیـسـت از ایـن بــیـش تـحـمـل تــا کـی |
| ســـبـــزه دامـــن نــســـریــن تـــرا بـــنــده شـــوم | ابـــتــدای خــط مــشــکــیــن تــرا بـــنــده شــوم |
| چــیــن بـــر ابـــرو زدن و کــیــن تــرا بــنــده شــوم | گـــره ابــــروی پـــرچـــیـــن تـــرا بـــنـــده شـــوم |
| حــرف نـاگــفــتــن و تــمــکــیـن تــرا بــنـده شــوم | طــرز مــحــبـــوبــی و آیــیــن تــرا بـــنــده شــوم |
| الــلـه ، الـلـه ، ز کــه ایـن قــاعــده انـدوخــتــه ای | کـیـسـت اسـتــاد تــو ایـنـهـا ز کـه آمـوخــتــه ای |
| ایـنـهـمـه جــور کــه مــن از پــی هـم مـی بــیـنـم | زود خــود را بــه ســر کــوی عــدم مــی بــیــنــم |
| دیـگــران راحــت و مـن ایـنـهـمـه غــم مـی بــیـنـم | هـمـه کــس خــرم و مـن درد و الــم مـی بــیـنـم |
| لــطــف بــســیـار طــمــع دارم و کــم مــی بــیـنـم | هـســتــم آزرده و بــســیـار ســتــم مـی بــیـنـم |
| خـــرده بـــر حـــرف درشـــت مـــن آزرده مـــگـــیــر | حــرف آزرده درشــتــانــه بـــود ، خــرده مــگــیــر |
| آنـچــنـان بــاش کــه مـن از تــو شــکــایـت نـکــنـم | از تــو قــطــع طــمــع لــطــف و عــنـایـت نـکــنـم |
| پــیــش مــردم ز جــفــای تــو حــکــایــت نــکــنــم | هــمـــه جـــا قـــصـــه درد تـــو روایــت نـــکـــنــم |
| دیـگــر ایـن قــصــه بــی حــد و نــهــایــت نــکــنــم | خــویـش را شــهـره هـر شــهـر و ولـایـت نـکــنـم |
| خوش کنی خاطر وحشی به نگاهی سهیل است | سوی تو گوشه چشمی ز تو گاهی سهل است |
روحش شادو یادش گرامی باد
- نویسنده : یزد فردا
- منبع خبر : خبرگزاری فردا
چهارشنبه 29,اکتبر,2025